Een paar dagen geleden scrolde ik door LinkedIn en stuitte toevallig op een bericht van iemand die de voordelen van de zogenaamde ‘sollicitatiegesprekken in één richting’ (one way interviews) als pre-screening tools besprak. Voor degenen die niet bekend zijn met hoe dit werkt: sollicitatiegesprekken in één richting zijn asynchrone gesprekken die bedrijven en organisaties gebruiken om te beoordelen of kandidaten doorgaan naar de volgende ronde in de sollicitatieprocedure.
Ik was verrast, vroeg me af of dit een grap was. Toen herinnerde ik me een medestudent van mijn universiteit in Griekenland die onlangs zo’n gesprek had. Hij solliciteerde op een functie, en hoewel hij werd uitgenodigd voor een gesprek, kreeg hij te horen dat de recruiter te druk was om hem persoonlijk te spreken. Mijn medestudent werd uitgenodigd voor een asynchroon interview: een video-interview met vooraf opgenomen vragen. Sommige recruiters geven als motivatie, dat ze op deze manier iedereen dezelfde vragen stellen en zo bias in de vraagstelling voorkomen. Begrijp me goed, ook ik hou niet van bias en ben enorm voorstander van objectieve en eerlijke selectie.
Het interview begon met een instructievideo. Mijn Griekse kennis kreeg 20 vragen voorgeschoteld, elk met 30 seconden voorbereidingstijd en een minuut ruimte om te antwoorden. De vragen waren gevarieerd. Ze gingen over zijn ervaring met betrekking tot de functie, over waarom ze hem zouden moeten aannemen, evenals over zijn sterke en zwakke punten. Hij kreeg geen ruimte om vragen te stellen, geen informatie over de functie en niet over het bedrijf. Het was een eenrichtingsgesprek, puur bedoeld om te bepalen of hij paste bij de organisatie. Zonder hem de gelegenheid te geven om te beoordelen of het bedrijf wel bij hem paste.
Het asynchrone interview leek meer op een snelle beoordeling dan een dialoog, waarbij beide partijen betrokken zijn en een inhoudelijk gesprek aangaan. Dan draait recruitment dus vooral om het kiezen van de juiste persoon. Zonder te kijken naar hoe die persoon het totale proces ervaart of wat hij of zij belangrijk vindt in de functie. Als je zo omgaat met sollicitanten geeft dat tevens een beeld van hoe je omgaat met medewerkers. Kostbare tijd investeren in jouw kandidaat zorgt voor een mooie sollicitatie-ervaring, omdat hij of zij zich dan ook echt gezien voelt en gehoord wordt.
Mijn gedachten hierover: hoe kan een recruiter ‘te druk’ zijn om even te bellen met een kandidaat? Dat is immers ons vak. Hoe persoonlijk is dit? Waar is de menselijke aanpak in werving? Werving maakt deel uit van HR en HR staat voor human resources (voor mensen). Hoe kan er HR zijn zonder het menselijke aspect? Een kennismakingsgesprek is niet alleen bedoeld om te bepalen of een kandidaat geschikt is voor het bedrijf. Het moet een tweerichtingsgesprek zijn, waarin kandidaten de kans krijgen om vragen te stellen over zowel de rol als het bedrijf en ook hun eigen doelen en ambities kunnen bespreken. It takes two to tango!
Natuurlijk kan ik niet ontkennen dat deze aanpak enkele voordelen heeft. Asynchrone interviews bieden gedetailleerde documentatie, omdat de interviews opgenomen en uitgeschreven worden. Dit zorgt voor een betere evaluatie en biedt de mogelijkheid om antwoorden later terug te kijken of te delen met collega’s. Toch blijf ik van mening dat dit alleen geen aanvaardbare reden is, vooral gezien de beschikbaarheid van alternatieve tools, zoals MeetGeek.
Laten we alsjeblieft persoonlijk blijven in onze omgang met kandidaten. Neem de tijd voor hen, besteed aandacht aan hen, want ze zijn individuen met wensen, behoeften en gevoelens. Geef hen de kans om hun verhaal te vertellen en vragen te stellen. Ik ben ervan overtuigd dat ze dit waarderen. Laten we niet vergeten hoe stressvol het kan zijn om te solliciteren. Dan is het juist fijn als je echt gezien wordt.
dit artikel is geschreven door Chara Kaimaki, recruiter & talent sourcer bij HetRecruitingKantoor
Geplaatst op | 17 april 2024 |
Tags | |
Delen |