Sommige dingen zijn onvermijdelijk: de zon komt op en gaat onder. Als je lang genoeg wacht, krijg je vanzelf honger en je moet werken voor je geld. Leren doe je met vallen en opstaan. Dat geldt zeker ook voor het recruitmentvak. Want, ondanks alle goede bedoelingen, de toenemende aandacht voor opleiding en training en betere tooling om kandidaten te vinden, te bereiken of te selecteren, gaat het vaak fout. Het resultaat: de kandidaat is ongelukkig met het verloop van het proces (bad candidate experience), we vinden niet de juiste kandidaat (bad recruitment) of selecteren niet de juiste kandidaat (bad hires).

Maar, zo gek is dat eigenlijk niet. Ons vak is namelijk best moeilijk, omdat we werken met mensen en mensen ons werk zijn. Boeiend, maar mensen zijn ook onvoorspelbaar, vergeetachtig, slordig en bedenk nog maar een aantal van die dingen. Geen wonder dat we fouten maken. Gek genoeg lees ik op bijvoorbeeld LinkedIn daar weinig over. Terwijl normaliter iedereen alles deelt op social media! De meeste recruitmentposts gaan over successen en claims, zoals “ik ben met iets heel bijzonders bezig”. Kortom: het is hier fantastisch (Ursul de Geer). Terwijl het anno 2020 ‘bon ton’ is om transparant te zijn over je mislukkingen. Je kunt zelfs serieus deelnemen aan ‘I fucked up meetings’.

fuck ups

Nu weet ik niet of het slim is om fuck ups op internet te delen, maar ik wil best een aantal van mijn fouten met je delen. Want van fouten maken leer je het meest toch?!

De gedachte voor deze openheid ontstond afgelopen weken, doordat een kandidaat die ik een paar keer sprak ontevreden was over mijn aanpak. En dat zit me dwars. Tijd voor wat reflectie dus. Voordat je denkt: nu komt alle drek van Koen naar boven, ik ga niet volledig met de billen bloot. Maar ik zal een aantal fouten delen die ik in de afgelopen twintig jaar wel eens (vaker) heb gemaakt.

Laat ik als warming-up beginnen met een recente, hilarische fout. HetRecruitingKantoor organiseert masterclasses en de eerste keer was het meteen raak, waarschijnlijk omdat we Geert-Jan Waasdorp als spreker hadden. Dus hoppa, de dag erop een leuke post gemaakt met als subject ‘de eerste masterclass was een groot succes’. Chronologisch voegde ik wat foto’s toe, te beginnen met de lege zaal. Bij Intelligence Group hebben ze ‘m de hele dag geplaagd dat hij goed is voor lege zalen (sorry Geert-Jan, ik maak het goed met je).

Geen slimme actie, maar de schade bleef – op het incasseren van een reeks grapjes – gelukkig beperkt. Maar ik heb ook enkele fuck ups gemaakt die (helaas) iets meer impact hebben:

1. niet goed kijken naar de ambities van de kandidaat,
2. starten met onvolledige/onjuiste informatie of onvoldoende buy-in,
3. niet goed nadenken over een tegenaanbod,
4. te enthousiast zijn en te vroeg pieken,
5. mensen aannemen waar het niet mee ‘klikt’,
6. verkeerde mensen betrekken in het selectieproces,
7. te snel te persoonlijk worden.

Bij iedere ervaren vakgenoot begint nu een belletje te rinkelen. Wellicht popt er meteen een situatie op (hopelijk met een steelse glimlach) waarin hij of zij ook een van deze fouten heeft begaan. In mijn vervolgblog deel ik de achtergronden van deze zeven waardevolle lessen die ik tijdens mijn carrière heb mogen leren.